David Bowie
دیوید رابرت جونز OAL (انگلیسی: David Robert Jones؛ ۸ ژانویهٔ ۱۹۴۷ – ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۱۶) که با نام حرفه‌ای دیوید بویی (/ˈboʊi/ BOH-ee) شناخته می‌شود، خواننده-ترانه‌سرا و بازیگر انگلستانی بود. او از چهره‌های پیشتازِ صنعت موسیقی بود و به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین موسیقی‌دانان در قرن بیستم تلقی می‌شود. بویی در طول حرفه‌اش به ویژه برای آثار ابتکاری خود در طول دههٔ ۱۹۷۰ مورد تحسین منتقدان و موسیقی‌دانان قرار گرفت. حرفهٔ او با بازآفرینی و ارائهٔ بصری معروف است و موسیقی و مهارت او بر روی صحنه تأثیر قابل توجهی در زمینهٔ موسیقی عامه‌پسند دارد.
بویی از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد. او در رشته‌های هنر، موسیقی و طراحی تحصیل کرده بود و فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۶۳ آغاز کرد. «شگفتی فضا» که در سال ۱۹۶۹ منتشر شد، در میان پنج جایگاه برتر جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیا قرار گرفت. او پس از دوره‌ای تجربه و آزمایش‌گری، در سال ۱۹۷۲ در دوران گلم راک با خود دیگر پر زرق‌وبرق و دوجنسهٔ خود به نام زیگی استارداست ظهور کرد. این شخصیت با تک‌آهنگ موفق «استارمن» و آلبوم ظهور و سقوط زیگی استارداست و عنکبوت‌ها از مریخ معرفی و باعث محبوبیت گستردهٔ بویی شد. در سال ۱۹۷۵، سبک بویی به سمت صدایی تغییر یافت که آن را «روح پلاستیکی» توصیف می‌کرد. این تغییر در ابتدا باعث دلزده‌شدن بسیاری از طرفداران بریتانیایی‌اش شد اما در ایالات متحده با تک‌آهنگ شماره یک «شهرت» و آلبوم آمریکایی‌های جوان با موفقیتی برجسته همراه بود. در سال ۱۹۷۶، بویی در فیلم کالت مردی که به زمین سقوط کرد ایفای نقش کرد و آلبوم ایستگاه به ایستگاه را منتشر کرد. در سال ۱۹۷۷، او با آلبوم کم که از الکترونیک تأثیر گرفته، به حرفه‌اش بازگشت. این آلبوم نخستین اثر از سه همکاری با برایان اینو است که به «سه‌گانه برلین» معروف شد. پس از آن آلبوم‌های «قهرمانان» و (۱۹۷۷) مستأجر (۱۹۷۹) را منتشر کرد؛ هر آلبوم در میان پنج جایگاه برتر جدول پادشاهی متحده رسیدند و بازخوردهای مثبت و ماندگاری از سوی منتقدان داشتند.
پس از موفقیت تجاری نابرابر در اواخر دههٔ ۱۹۷۰، بویی در سال ۱۹۸۰ با انتشار تک‌آهنگ «خاکستر به خاکستر»، آلبومش هیولاهای ترسناک (و ابروحشتناک‌ها) و تک‌آهنگ «تحت فشار» — که یک همکاری با کوئین در سال ۱۹۸۱ بود — به رتبهٔ نخست جدول‌های فروش پادشاهی متحده رسید. او در سال ۱۹۸۳ با بیا برقصیم به بالاترین حد موفقیت تجاری خود رسید. قطعهٔ هم‌عنوان این آلبوم در بالاترین جایگاه جدول پادشاهی و ایالات متحده قرار گرفت. در طول دهه‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰، بویی به آزمایش و تجربهٔ سبک‌های موسیقایی مانند اینداستریال و جانگل پرداخت. او همچنین بازیگری را ادامه داد؛ از نقش‌های قابل توجهش می‌توان به کریسمس مبارک، آقای لارنس (۱۹۸۳)، هزارتو (۱۹۸۶)، پونتیوس پیلاطس در آخرین وسوسه مسیح (۱۹۸۸) و نیکولا تسلا در پرستیژ (۲۰۰۶) اشاره کرد. او در سال ۲۰۰۴ اجرا در تور را متوقف کرد و آخرین اجرای زنده او در یک مراسم خیریه در سال ۲۰۰۶ بود. در سال ۲۰۱۳، بویی پس از یک دهه وقفه با آلبوم روز بعد بازگشت. او از نظر موسیقایی تا زمان مرگش بر اثر سرطان کبد در خانه‌اش در شهر نیویورک فعالیت می‌کرد. بویی دو روز بعد از تولد ۶۹ سالگی‌اش و انتشار آخرین آلبوم خود، ستارهٔ سیاه (۲۰۱۶) درگذشت.
فروش آثار بویی در طول دوران زندگی‌اش بیش از ۱۰۰ میلیون در سراسر جهان تخمین زده شده و نامش در میان یکی از پرفروش‌ترین هنرمندان موسیقی در تمام دوران ثبت شده‌است. در بریتانیا به او ۱۰ گواهی‌نامهٔ پلاتین، ۱۱ طلا و هشت نقره برای آلبوم‌هایش اعطا شده‌است. او ۱۱ آلبوم شماره یک در جدول این کشور به ثبت رسانده‌است. در ایالات متحده، او پنج گواهی‌نامهٔ پلاتین و نه طلا دریافت کرده‌است. نام بویی در سال ۱۹۹۶ وارد تالار مشاهیر راک اند رول شد. رولینگ استون نام او را در فهرست ۱۰۰ هنرمند برتر تاریخ قرار داد و پس از مرگش در سال ۲۰۱۶، از او به‌عنوان «بزرگترین ستاره راک تاکنون» یاد کرد.
