Jodie Foster

آلیشیا کریستین “جودی” فاستر (زاده 19 نوامبر 1962) بازیگر، کارگردان و تهیه کننده آمریکایی است. او که به عنوان یکی از بهترین بازیگران زن نسل خود در نظر گرفته می شود، جوایز متعددی از جمله دو جایزه اسکار، سه جایزه فیلم آکادمی بریتانیا، سه جایزه گلدن گلوب و جایزه افتخاری سیسیل بی. دمیل را دریافت کرده است. او برای کار خود به عنوان کارگردان، نامزد دریافت جایزه Primetime Emmy شده است. مجله People او را در سال 1992 به عنوان زیباترین زن جهان معرفی کرد، و در سال 2003، در شمارش معکوس کانال 4 از 100 ستاره برتر سینمای تمام دوران، به عنوان شماره 23 انتخاب شد.[5] اینترتینمنت ویکلی در سال 1996 او را در لیست 100 ستاره برتر سینمای تمام دوران نامگذاری کرد. در سال 2016، او با یک ستاره سینما که در 6927 بلوار هالیوود واقع شده بود، به پیاده روی مشاهیر هالیوود راه یافت.

فاستر در سه سالگی کار حرفه ای خود را به عنوان یک مدل کودک آغاز کرد و اولین بازیگری خود را در سال 1968 در کمدی تلویزیونی Mayberry R.F.D انجام داد. در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970، او در چندین مجموعه تلویزیونی کار کرد و اولین فیلم خود را با ناپلئون و سامانتا (1972) دیزنی انجام داد. پس از حضور در موزیکال تام سایر (1973) و کمدی-درام مارتین اسکورسیزی آلیس دیگر اینجا زندگی نمی کند (1974)، موفقیت او با فیلم هیجانی اسکورسیزی راننده تاکسی (1976) بود، جایی که او نقش یک کودک فاحشه را بازی کرد و جایزه دریافت کرد. نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن. از دیگر نقش‌های او در دوران نوجوانی می‌توان به موزیکال باگزی مالون (1976) و فیلم هیجان‌انگیز The Little Girl Who Lives Down the Lane (1976) اشاره کرد، و او با بازی در فیلم‌های Freaky Friday (1976) دیزنی و Candleshoe (1977) به یک بت محبوب نوجوانان تبدیل شد. و همچنین کارنی (1980) و فاکس (1980).

فاستر پس از حضور در دانشگاه ییل، برای تبدیل شدن به نقش‌های بزرگسال تلاش کرد تا اینکه برای بازی در نقش یک بازمانده تجاوز جنسی در درام حقوقی The Accused (1988)، که برای آن جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد، مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. او سه سال بعد دومین جایزه اسکار خود را برای فیلم ترسناک روانشناختی سکوت بره ها (1991) دریافت کرد، جایی که او نقش کلاریس استارلینگ، مامور اف بی آی را بازی کرد. او اولین کار خود را به عنوان کارگردان در همان سال با مرد کوچک تیت انجام داد. او شرکت تولید خود را به نام Egg Pictures در سال 1992 تأسیس کرد. اولین تولید آن نل (1994) بود که فاستر نیز نقش اصلی را بازی کرد و چهارمین نامزدی اسکار خود را به دست آورد. دیگر فیلم‌های موفق او در دهه 1990 درام عاشقانه سامرزبی، کمدی وسترن ماوریک (1994)، علمی تخیلی تماس (1997) و درام دوره‌ای آنا و پادشاه (1999) بودند.

فاستر در اوایل دهه 2000 با ناکامی هایی روبرو شد، از جمله لغو یک پروژه سینمایی و تعطیلی شرکت سازنده اش، اما سپس در چهار فیلم هیجانی موفق تجاری بازی کرد: اتاق وحشت (2002)، برنامه پرواز (2005)، درون مرد (2006) و The Brave One (2007). او در دهه 2010 روی کارگردانی تمرکز کرد، با فیلم‌های Beaver (2011) و Money Monster (2016)، [8] و قسمت‌هایی برای سریال‌های تلویزیونی نتفلیکس Orange Is the New Black، House of Cards و Black Mirror. او اولین نامزدی جایزه Primetime Emmy را برای کارگردانی برجسته برای یک سریال کمدی برای «درخواست لزبین رد شد»، سومین قسمت قبلی دریافت کرد. او همچنین در فیلم‌های Carnage (2011)، Elysium (2013)، هتل آرتمیس (2018) و The Mauritanian (2021) بازی کرد که آخرین آنها برای فاستر سومین گلدن گلوب او را به ارمغان آورد.