Lili Taylor

لیلی آن تیلور (زاده 20 فوریه 1967) یک هنرپیشه آمریکایی است. او با نقش‌های فرعی در فیلم‌های پیتزا عرفانی (1988) و هر چیزی بگو… (1989) به شهرت رسید، قبل از اینکه خود را به عنوان یکی از چهره‌های کلیدی سینمای مستقل دهه 1990 با ایفای نقش در فیلم‌های فرشته روشن (1990)، دعوای سگی (1990) معرفی کرد. 1991)، قدیسان خانگی، برش های کوتاه (هر دو 1993)، اعتیاد، تب سرد (هر دو 1995)، به اندی وارهول شلیک کردم، شهر دختران (هر دو 1996)، پکر (1998)، و یک زندگی سرخورده (1999). او برنده چهار نامزدی Independent Spirit است که یک بار در بخش بهترین زن نقش مکمل برنده شده است. جوایز او همچنین شامل گلدن گلوب، جایزه NBR، جام ولپی، سنت جوردی، سوزن فضایی طلایی، جایزه کلترودیس، جایزه SDFCS، جایزه ویژه هیئت داوران ساندنس، و جایزه اره برقی فانگوریا است.

تیلور در کنار کارش در پروژه‌های کوچک‌تر، با بخش‌هایی در فیلم‌هایی مانند متولد چهارم ژوئیه (1989)، رودی (1993)، باج (1996)، شکوه‌انگیز (1999)، وفاداری بالا (2000) به موفقیت‌های اصلی دست یافت. بروکلین، بهترین، دشمنان عمومی (هر دو 2009)، احضار (2013)، و دونده هزارتو: محاکمات سوزان (2015). از دیگر آثار او می توان به جولی جانسون (2001)، فکتوتوم، پیج بدنام بتی (هر دو 2005)، شروع در شب (2007)، ترفیع (2008)، فلین بودن (2012)، به استخوان، صورت چرمی (هر دو 2017) اشاره کرد. الی (2019) و عنکبوت کاغذی (2020).

خارج از فیلم، تیلور در مجموعه های تلویزیونی State of Mind (2007)، تقریبا انسان (2013-2014)، Hemlock Grove (2013-2014)، چمبرز (2019) و پری میسون (2020) و همچنین هر سه بازی کرده است. فصل‌های درام ABC American Crime (2015-2017) که نامزد دریافت جایزه امی برای بازیگر نقش اول زن برای ایفای نقش آن بلین در دومی شد. او برای نقش‌های مهمان در فیلم‌های X-Files (مارتی گلن، 1998) و Six Feet Under (لیزا کیمل؛ 2002-2005)، دو نامزدی امی دیگر در رده بازیگر مهمان برجسته دریافت کرد. تیتراژ صحنه تیلور شامل تولیدات برادوی سه خواهر آنتون چخوف (1997) و اتاق ماروین اثر اسکات مک فرسون (2017) است. او با نیک فلین نمایشنامه نویس ازدواج کرده است که از او یک دختر دارد.