Susan Hayward

سوزان هیوارد (متولد Edythe Marrenner؛ ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷ – ۱۴ مارس ۱۹۷۵) بازیگر و مدل آمریکایی بود. او بیشتر به خاطر نقش‌آفرینی‌های سینمایی‌اش از زنان که بر اساس داستان‌های واقعی ساخته شده بودند، شناخته شد.هیوارد پس از کار به عنوان مدل مد برای والتر کلارنس تورنتون، در سال 1937 برای تست بازیگری برای نقش اسکارلت اوهارا به هالیوود سفر کرد. او قرارداد فیلمی منعقد کرد و در چند سال آینده چندین نقش مکمل کوچک را بازی کرد.

در اواخر دهه 1940، کیفیت نقش‌های سینمایی او بهبود یافت و او به دلیل توانایی‌های دراماتیک خود با اولین نامزدی از پنج جایزه اسکار بهترین بازیگر زن برای بازی در نقش یک الکلی در فیلم Smash-Up، داستان یک زن (1947) به شهرت رسید. ). موفقیت هایوارد تا دهه 1950 ادامه یافت زیرا او نامزدی برای فیلم های قلب احمقانه من (1949)، با آهنگی در قلب من (1952) و فردا گریه خواهم کرد (1955) را دریافت کرد و برای بازی در نقش زندانی محکوم به اعدام باربارا گراهام برنده جایزه شد. در من می خواهم زندگی کنم! (1958). او برای بازی در فیلم I’ll Cry Tomorrow برنده جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن شد.

پس از ازدواج دوم هیوارد و نقل مکان بعدی او به جورجیا، حضور او در فیلم کمتر شد، اگرچه او تا سال 1972 به بازیگری در سینما و تلویزیون ادامه داد. او در سال 1975 بر اثر سرطان مغز درگذشت.